นักวิทยาศาสตร์กล่าวว่าแผ่นดินไหวขนาดเล็กและเป็นระยะ ๆ นั้นไม่ใช่สาเหตุของการตื่นตระหนกภูเขาไฟ Mauna Kea ที่สงบนิ่งมานานของฮาวายส่งเสียงดังก้องอย่างเงียบ ๆ มานานหลายทศวรรษแล้ว แต่ไม่จำเป็นต้องตื่นตระหนก
แผ่นดินไหวขนาดเล็กไม่ได้เป็นสัญญาณของความไม่สงบของภูเขาไฟ
และมีแนวโน้มที่จะเชื่อมโยงกับก๊าซที่เดือดปุด ๆ จากแอ่งหินหนืดที่อยู่ลึกลงไปใต้ดินที่เย็นลงอย่างช้าๆ นักวิจัยรายงานในScience 15 พฤษภาคม
ทีมงานรายงานว่า อย่างน้อยที่สุดในปี 2542 พื้นที่ที่อยู่ลึกลงไปใต้เมานาเคอาได้สั่นสะเทือนเป็นระยะๆ ตามช่วงเวลาตั้งแต่ประมาณทุกๆ เจ็ดถึง 12 นาที ต้นกำเนิดของแผ่นดินไหวขนาดจิ๋วแต่ละขนาดไม่เกิน 1.5 มีความลึกประมาณ 25 กิโลเมตรที่ฐานของเปลือกโลก
Aaron Wech นักภูเขาไฟวิทยาจากหอสังเกตการณ์ภูเขาไฟอะแลสกาของ US Geological Survey ในเมืองแองเคอเรจกล่าวว่า “เป็นหนึ่งในสัญญาณแผ่นดินไหวที่แปลกประหลาดที่สุดเท่าที่เราเคยเห็นมา”
จังหวะการสั่นของ Mauna Kea ที่มีระยะเวลายาวนานและยาวนานนั้นเป็นเรื่องผิดปกติ John Vidale นักแผ่นดินไหววิทยาแห่งมหาวิทยาลัยเซาเทิร์นแคลิฟอร์เนียในลอสแองเจลิสซึ่งไม่ได้มีส่วนร่วมในการศึกษากล่าวว่า แต่แผ่นดินไหวขนาดเล็ก ลึก และช้าเป็นลักษณะแผ่นดินไหวที่คุ้นเคยซึ่งเกี่ยวข้องกับภูเขาไฟ “ภูเขาไฟจำนวนมากมีสัญญาณประเภทนี้” เขากล่าว แผ่นดินไหวในระยะเวลาอันยาวนาน เช่น ภูเขาไฟในเขตอลูเชียนอาร์กของอะแลสกาหรือเทือกเขาคาสเคดของแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือ
อะไรเป็นสาเหตุของการสั่นไหวในระยะเวลาอันยาวนานหรือ DLP เหล่านี้ยังคงเป็นปริศนา พวกมันถูกพบที่ระดับความลึกที่ตื้นถึง 10 กิโลเมตร และลึกถึง 60 กิโลเมตร นักวิทยาศาสตร์มักคิดว่า DLP เกี่ยวข้องกับการเคลื่อนที่ของหินหนืดภายในท่อประปาที่ซับซ้อนของภูเขาไฟ บางครั้ง นั่นหมายถึงการปะทุ: การปะทุครั้งใหญ่ของภูเขาไฟปินาตูโบของฟิลิปปินส์ใน ปี 1991 นำหน้าด้วย DLP หลายร้อยพัลส์ในช่วงสัปดาห์ก่อนหน้า ( SN: 7/29/11 )
แต่บ่อยครั้งที่ DLP ไม่ได้แสดงการปะทุเลย นักวิทยาศาสตร์ได้แนะนำว่าในกรณีที่ไม่มีการปะทุ แผ่นดินไหวขนาดเล็กอาจเกี่ยวข้องกับความเครียดและความเครียดที่เกิดจากหินหนืดร้อนที่ดันเข้าไปในหินแตก จากนั้นจึงเย็นลงและหดตัว หากเป็นเรื่องจริง DLP อาจเป็นเสียงครวญครางของหิน ที่แตก ออกจากความเครียด
แต่ Wech และเพื่อนร่วมงานแนะนำว่ามีอย่างอื่นเกิดขึ้นด้านล่าง Mauna Kea ประการหนึ่ง เนื่องจากการพักตัวของ Mauna Kea ที่ยาวนานและไม่มีสัญญาณอื่นใดของการปะทุที่กำลังจะเกิดขึ้น เช่น การบวมที่ด้านข้างของภูเขาไฟ แมกมาที่เพิ่มขึ้นก่อนการปะทุจึงไม่น่าเป็นไปได้
ทีมงานแนะนำว่า
แผ่นดินไหวอาจเกี่ยวข้องกับก๊าซที่ปล่อยออกมาจากแอ่งหินหนืดที่เย็นลงใต้ดิน เมื่อก๊าซออกไป กระบวนการที่เรียกว่า “การเดือดครั้งที่สอง” จะซึมเข้าสู่รอยร้าวในหินที่อยู่รอบๆ ทำให้เกิดแรงดัน เมื่อก๊าซสะสม ความดันจะเพิ่มขึ้นจนหินส่งเสียงคำรามแล้วสงบลงจนกระทั่งความดันสร้างขึ้นอีกครั้ง
การค้นพบ DLP ที่อยู่ใต้ Mauna Kea เป็น “แค่อุบัติเหตุ” Wech กล่าว ในปี 2013 เขาใช้อัลกอริธึมในการเจาะรูสัญญาณคลื่นไหวสะเทือนที่มาจากใต้ภูเขาไฟKilaueaซึ่งปะทุอย่างต่อเนื่องมากหรือน้อยตั้งแต่ปี 1983 ( SN: 5/8/18 )
“เราตัดสินใจที่จะใช้เทคนิคนี้ทั่วทั้งเกาะ เพราะเหตุใด จากนั้นเราก็เริ่มเห็น [สัญญาณ] เหล่านี้ภายใต้ Mauna Kea ซึ่งในตัวเองก็แปลก” Wech กล่าว นั่นเป็นเพราะว่า Mauna Kea หนึ่งในห้าภูเขาไฟที่ใช้อสังหาริมทรัพย์ร่วมกันบนเกาะใหญ่ของฮาวาย ได้เงียบสงัดมาเป็นเวลานาน การปะทุครั้งล่าสุดที่ทราบคือเมื่อประมาณ 4,500 ปีก่อน
ตอนแรก Wech คิดว่าสัญญาณเหล่านั้นเป็นสัญญาณระยะสั้น แต่ในปี 2016 เขาได้บังเอิญไปดูการสั่นสะเทือนของ Mauna Kea อีกครั้ง พวกเขายังคงดำเนินต่อไปและยังเป็นระยะแปลก ๆ ในที่สุด ทีมของเขาได้ติดตามสัญญาณกลับไปสู่ข้อมูลแรกสุดที่มีตั้งแต่ปี 2542 และระบุ DLP มากกว่าหนึ่งล้านรายการระหว่างปี 2542 ถึง พ.ศ. 2561
หลังจากระบุที่มาของสัญญาณไปยังจุดที่อยู่ลึกลงไปใต้ Mauna Kea นักวิจัยได้เปรียบเทียบสถานที่นั้นกับคลื่นไหวสะเทือนที่เคลื่อนผ่านภูมิภาค คลื่นเหล่านี้มีแนวโน้มที่จะชะลอตัวลงในภูมิภาคซึ่งมักเป็นสัญญาณของของเหลว นั่นชี้ให้เห็นว่ากระบวนการบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับแอ่งของแมกมา แทนที่จะเป็นการเคลื่อนที่ผิดพลาด น่าจะเป็นที่มาของแผ่นดินไหว
เนื่องจากสัญญาณมีความสม่ำเสมอมาเป็นเวลานาน Wech กล่าว เขาและเพื่อนร่วมงานสงสัยว่าแมกมาที่เคลื่อนที่ไม่ได้เป็นตัวกระตุ้น แต่พวกเขาเขียนในการศึกษานี้ว่า “ทางเลือกที่น่าสนใจ” คือการอพยพของก๊าซจากแอ่งของแมกมาที่หยุดนิ่งและเย็นลงอย่างช้าๆ กดดันให้หินแตกภายใต้ Mauna Kea ซ้ำแล้วซ้ำอีกทุกๆ 7 ถึง 12 นาทีหรือมากกว่านั้น
